இரவெல்லாம் விழித்திருந்ததிலும், அழுததிலும் உமாவின் விழிகள் சிவந்துவிட்டன. எரிச்சலும் இருந்தது. கண்களின் வேதனையைச் சற்றுக் குறைக்க விழிகளை மூடி, முழங்கால்களில் முகத்தைத் தாங்கியபடி அமர்ந்திருந்த உமாவைக் காணக்காண கீதாவுக்கு ஆற்றாமை பீறிட்டது.
’’எவ்வளவு அற்புதமான பெண் இவள் !!!. ஒரு தவறான செயலும் செய்து நான் பார்த்ததில்லையே.. யாரையும் எதிரியாக எண்ணாத நல்லமனசுக்காரியாயிற்றே.. மிகச்சாதாரண பெண்களுக்கும், சற்று அப்படி நடத்தை உள்ளவர்களுக்கும்கூட நல்ல வாழ்க்கை அமைந்து குழந்தை,குட்டி, கணவன் என்று மகிழ்ச்சியாக வாழ்கிறார்கள்.. இவ்வளவு அழகு, இளமை, படிப்பு, செல்வம் என்று எல்லா தகுதிகளும் இருந்தும் குட்டரோகியிடம் ரோஜா கிடைத்ததுபோல ஒரு அரைக்கிழவனுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டாள். அந்தப்பாவியும், ‘இரு.. வரேன்..!’ என்று நிர்க்கதியாக விட்டுப்போனான்.
மிகமிக மெல்லியல்புகள் கொண்ட பெண் இந்த உமா.. கல்லூரி நாட்களில் சக தோழியான தன் கரங்கள் அவள்மீது பட்டாலே கூசித் துடிப்பாள். இவள் அந்தப் பாதகர்களிடம் சிக்கி எப்படியெல்லாம் கதறினாளோ..? இறைவா.. உன்னைப்போன்ற குரூர மனம் கொண்டவன் எவனும் இல்லை. இவ்வளவு அசிங்கப்பட அப்படி என்ன பாவம் செய்தாள் இந்தப் பெண்..?
என்ன உன் கணக்கு..? கணவனால் கிடைக்கும் நியாயமான இல்லற சுகத்தைக்கூட இந்த பேரழகிக்கு கிடைக்கவிடாமல் செய்து ஏங்க வைத்தாய்.. அதேநேரம், இவள் விரும்பாத இடங்களில் இருந்தெல்லாம் செக்ஸ் சித்திரவதைகளை கொடுத்து துடிதுடிக்க வைத்தாய்.. ஏன் இந்த வக்கிர விளையாட்டு..? உனக்கு இரக்கமே இல்லையா..?’’
தன் உயிர்த்தோழிக்கு நேர்ந்தது குறித்து இவ்வாறு மனதுக்குள் கீதா புலம்பிக்கொண்டிருந்தபோது, தன் மனபாரத்தை ஓரளவு இறக்கிவைத்த நிம்மதியிலோ அல்லது, இரவுமுழுதும் தூக்கம் விழித்ததாலோ, உமா இலேசாக கண்ணயர்ந்திருந்தாள். இரு நெடிய கால்களையும் மார்போடு அணைத்து, முழங்கால்களின்மீது தன் அழகிய முகத்தைப் பக்கவாட்டில் பதித்தவாறு அமர்ந்த நிலையிலேயே, பூப்போல உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள் உமா.
லெக்கிங்ஸ் கவ்வியிருந்த அடித்தொடை பள்ளத்தாக்கும், கால்களின் அழுத்தத்தால் பக்கவாட்டில் சற்றே பிதுங்கியபடி உமாவின் சுவாசத்துக்கேற்ப இலேசாக அசைந்த மார்பகத்திரட்சியும் வேறொரு நேரமென்றால் கீதாவை ராட்சசி ஆக்கியிருக்கும். உமாவின் அந்தரங்க உறுப்பைக் கசக்கி, மார்புகளைப் பிசைந்து, அக்குள்களை நக்கி, உதடுகளைக் கவ்வி உண்டு இல்லை என்று பார்த்திருப்பாள். ஆனால் இப்போது எவ்வித சில்மிஷமும் செய்யும் மனநிலையில் கீதா இல்லை.
’’முதலில் இவளை அயோக்கியன் அருணிடமிருந்து காப்பாற்றவேண்டும். போதும் இவள் பட்ட துன்பங்கள். இனி இவளை என் சிறகுக்குள் வைத்துக் காப்பேன். நல்லவேளையாக குழந்தைகளுக்கு இது விடுமுறைக்காலம். வாட்ஸ் குணமாகும்வரை இங்கு உமாவோடு துணையாக கொல்கத்தாவிலேயே இருக்கலாம்...’’
இவ்வாறெல்லாம் எண்ணிய கீதா, உமாவை படுக்கையில் மென்மையாகச் சாய்த்து வசதியாக உறங்கச் செய்தாள். ரிமோட்டால் ஏ.சி.குளிரை இன்னும் கொஞ்சம் அதிகப்படுத்திவிட்டு, உமாவை அணைத்தவாறு தானும் படுத்துக்கொண்டாள். கீதாவின் அணைப்புக்குள், கோழிக்குஞ்சுபோல உமாவும் ஒன்றி உறங்கினாள்.
காலை சிற்றுண்டிக்கு கீழிருந்து அழைப்பு வந்தபிறகே இருவரும் அவசர அவசரமாக காலைக்கடன்களை முடித்துவிட்டு இறங்கிப்போனார்கள். டைனிங் ஹாலில் மொத்தக் குடும்பமும் இருவருக்காகக் காத்திருந்தது. உமாவைப் பார்த்ததும் அருண் பரவசமாவதையும், தன் அருகில் இருக்கையை ஒதுக்கிக் கொடுத்ததையும் கீதா கவனித்தாள். உமாவின் தர்மசங்கடத்தையும் உணர்ந்தாள். திவ்யாவின் மாமியார், கீதாவின் குழந்தைகளுக்கு உணவு ஊட்டிக்கொண்டிருந்தார்.
‘’உக்காரும்மா கொழந்தே..!’’ என்று திவ்யாவின் மாமனார் உபசரிக்க, வேறுவழியின்றி இரு இளம்பெண்களும் அருணின் இருபக்கமும் காலியாகக் கிடந்த நாற்காலிகளில் அமர்ந்தனர். ‘நல்லா உக்காரு கீதா..!’’ என்ற சாக்கில், உமாவை இடித்தவாறு அமரும் அளவுக்கு தன் நாற்காலியை இழுத்துப்போட்டுக்கொண்டான் அருண். இயலாமைப் பார்வையையை தன்மீது வீசும் உமாவை கண்களால் அமைதிப் படுத்தினாள் கீதா.
காலை உணவு சிறப்பாகத் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது. இனிப்பு வகைகளும் இருந்தன. ஆனால் அருண் அதிகம் உண்டது என்னவோ ‘உமா என்னும் ரசகுல்லாவைதான்.. கையெட்டும் தூரத்தில் கட்டழகி உமா இருந்தாலும், எதிரே திவ்யாவும் பெற்றோரும் இருந்ததால், அருண் நல்லபிள்ளையாகவே இருந்தான்.
ஒருவழியாக சாப்பாட்டுக்கடை முடிந்ததும், எல்லோரும் ஹாலில் குழுமினர். எங்கே அவுட்டிங் போகலாம் என்று விவாதித்துக்கொண்டிருந்தபோது, கீதா குண்டைத் தூக்கிப் போட்டாள்..
‘ ஏய் திவி.. நம்ம வீட்டு வாசலில் சிசிடிவி கேமரா இருக்குல்ல..? நேத்து நீயும் உமாவும் காரில் வந்து இறங்கிய காட்சி அதில் பதிவாகியிருக்கும்தானே..? ஒருதடவை ரீவைண்ட் பண்ணிப் பார்ப்போமா..?
எதுக்கு அது இப்போ..?
ப்ளீஸ்.. போடு திவி.. என் ஃப்ரெண்ட் நம்ம வீட்டுக்கு வரும்போது நான் உள்ள ஒளிஞ்சிட்டு இருந்தேன்ல.. அவள் வர்றத நான் பார்க்கணும்.. அதான்..!
சரி.. சரி.. இங்கே நம்ம டிவியிலேயே பார்க்கலாம்.. என்று ஹாலில் இருந்த பிரம்மாண்ட எல்சிடியை உயிர்ப்பித்தார்கள். சரியாக அவர்கள் கார் உள்ளே நுழையும் நேரத்தை தேர்ந்தெடுத்து ஓடவிட்டார்கள். உமா சிரமப்பட்டு இறங்கும்போது அருண் அவளை அணுகும் காட்சி ஓடியபோதுதான் அவனுக்கு அபாயம் உறைத்தது..
‘’அய்யய்யோ.. திருச்சிக்காரி சிக்கவைச்சுட்டாடா..!’’
அருண் பதறினான்..
’’எவ்வளவு அற்புதமான பெண் இவள் !!!. ஒரு தவறான செயலும் செய்து நான் பார்த்ததில்லையே.. யாரையும் எதிரியாக எண்ணாத நல்லமனசுக்காரியாயிற்றே.. மிகச்சாதாரண பெண்களுக்கும், சற்று அப்படி நடத்தை உள்ளவர்களுக்கும்கூட நல்ல வாழ்க்கை அமைந்து குழந்தை,குட்டி, கணவன் என்று மகிழ்ச்சியாக வாழ்கிறார்கள்.. இவ்வளவு அழகு, இளமை, படிப்பு, செல்வம் என்று எல்லா தகுதிகளும் இருந்தும் குட்டரோகியிடம் ரோஜா கிடைத்ததுபோல ஒரு அரைக்கிழவனுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டாள். அந்தப்பாவியும், ‘இரு.. வரேன்..!’ என்று நிர்க்கதியாக விட்டுப்போனான்.
மிகமிக மெல்லியல்புகள் கொண்ட பெண் இந்த உமா.. கல்லூரி நாட்களில் சக தோழியான தன் கரங்கள் அவள்மீது பட்டாலே கூசித் துடிப்பாள். இவள் அந்தப் பாதகர்களிடம் சிக்கி எப்படியெல்லாம் கதறினாளோ..? இறைவா.. உன்னைப்போன்ற குரூர மனம் கொண்டவன் எவனும் இல்லை. இவ்வளவு அசிங்கப்பட அப்படி என்ன பாவம் செய்தாள் இந்தப் பெண்..?
என்ன உன் கணக்கு..? கணவனால் கிடைக்கும் நியாயமான இல்லற சுகத்தைக்கூட இந்த பேரழகிக்கு கிடைக்கவிடாமல் செய்து ஏங்க வைத்தாய்.. அதேநேரம், இவள் விரும்பாத இடங்களில் இருந்தெல்லாம் செக்ஸ் சித்திரவதைகளை கொடுத்து துடிதுடிக்க வைத்தாய்.. ஏன் இந்த வக்கிர விளையாட்டு..? உனக்கு இரக்கமே இல்லையா..?’’
தன் உயிர்த்தோழிக்கு நேர்ந்தது குறித்து இவ்வாறு மனதுக்குள் கீதா புலம்பிக்கொண்டிருந்தபோது, தன் மனபாரத்தை ஓரளவு இறக்கிவைத்த நிம்மதியிலோ அல்லது, இரவுமுழுதும் தூக்கம் விழித்ததாலோ, உமா இலேசாக கண்ணயர்ந்திருந்தாள். இரு நெடிய கால்களையும் மார்போடு அணைத்து, முழங்கால்களின்மீது தன் அழகிய முகத்தைப் பக்கவாட்டில் பதித்தவாறு அமர்ந்த நிலையிலேயே, பூப்போல உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள் உமா.
லெக்கிங்ஸ் கவ்வியிருந்த அடித்தொடை பள்ளத்தாக்கும், கால்களின் அழுத்தத்தால் பக்கவாட்டில் சற்றே பிதுங்கியபடி உமாவின் சுவாசத்துக்கேற்ப இலேசாக அசைந்த மார்பகத்திரட்சியும் வேறொரு நேரமென்றால் கீதாவை ராட்சசி ஆக்கியிருக்கும். உமாவின் அந்தரங்க உறுப்பைக் கசக்கி, மார்புகளைப் பிசைந்து, அக்குள்களை நக்கி, உதடுகளைக் கவ்வி உண்டு இல்லை என்று பார்த்திருப்பாள். ஆனால் இப்போது எவ்வித சில்மிஷமும் செய்யும் மனநிலையில் கீதா இல்லை.
’’முதலில் இவளை அயோக்கியன் அருணிடமிருந்து காப்பாற்றவேண்டும். போதும் இவள் பட்ட துன்பங்கள். இனி இவளை என் சிறகுக்குள் வைத்துக் காப்பேன். நல்லவேளையாக குழந்தைகளுக்கு இது விடுமுறைக்காலம். வாட்ஸ் குணமாகும்வரை இங்கு உமாவோடு துணையாக கொல்கத்தாவிலேயே இருக்கலாம்...’’
இவ்வாறெல்லாம் எண்ணிய கீதா, உமாவை படுக்கையில் மென்மையாகச் சாய்த்து வசதியாக உறங்கச் செய்தாள். ரிமோட்டால் ஏ.சி.குளிரை இன்னும் கொஞ்சம் அதிகப்படுத்திவிட்டு, உமாவை அணைத்தவாறு தானும் படுத்துக்கொண்டாள். கீதாவின் அணைப்புக்குள், கோழிக்குஞ்சுபோல உமாவும் ஒன்றி உறங்கினாள்.
காலை சிற்றுண்டிக்கு கீழிருந்து அழைப்பு வந்தபிறகே இருவரும் அவசர அவசரமாக காலைக்கடன்களை முடித்துவிட்டு இறங்கிப்போனார்கள். டைனிங் ஹாலில் மொத்தக் குடும்பமும் இருவருக்காகக் காத்திருந்தது. உமாவைப் பார்த்ததும் அருண் பரவசமாவதையும், தன் அருகில் இருக்கையை ஒதுக்கிக் கொடுத்ததையும் கீதா கவனித்தாள். உமாவின் தர்மசங்கடத்தையும் உணர்ந்தாள். திவ்யாவின் மாமியார், கீதாவின் குழந்தைகளுக்கு உணவு ஊட்டிக்கொண்டிருந்தார்.
‘’உக்காரும்மா கொழந்தே..!’’ என்று திவ்யாவின் மாமனார் உபசரிக்க, வேறுவழியின்றி இரு இளம்பெண்களும் அருணின் இருபக்கமும் காலியாகக் கிடந்த நாற்காலிகளில் அமர்ந்தனர். ‘நல்லா உக்காரு கீதா..!’’ என்ற சாக்கில், உமாவை இடித்தவாறு அமரும் அளவுக்கு தன் நாற்காலியை இழுத்துப்போட்டுக்கொண்டான் அருண். இயலாமைப் பார்வையையை தன்மீது வீசும் உமாவை கண்களால் அமைதிப் படுத்தினாள் கீதா.
காலை உணவு சிறப்பாகத் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தது. இனிப்பு வகைகளும் இருந்தன. ஆனால் அருண் அதிகம் உண்டது என்னவோ ‘உமா என்னும் ரசகுல்லாவைதான்.. கையெட்டும் தூரத்தில் கட்டழகி உமா இருந்தாலும், எதிரே திவ்யாவும் பெற்றோரும் இருந்ததால், அருண் நல்லபிள்ளையாகவே இருந்தான்.
ஒருவழியாக சாப்பாட்டுக்கடை முடிந்ததும், எல்லோரும் ஹாலில் குழுமினர். எங்கே அவுட்டிங் போகலாம் என்று விவாதித்துக்கொண்டிருந்தபோது, கீதா குண்டைத் தூக்கிப் போட்டாள்..
‘ ஏய் திவி.. நம்ம வீட்டு வாசலில் சிசிடிவி கேமரா இருக்குல்ல..? நேத்து நீயும் உமாவும் காரில் வந்து இறங்கிய காட்சி அதில் பதிவாகியிருக்கும்தானே..? ஒருதடவை ரீவைண்ட் பண்ணிப் பார்ப்போமா..?
எதுக்கு அது இப்போ..?
ப்ளீஸ்.. போடு திவி.. என் ஃப்ரெண்ட் நம்ம வீட்டுக்கு வரும்போது நான் உள்ள ஒளிஞ்சிட்டு இருந்தேன்ல.. அவள் வர்றத நான் பார்க்கணும்.. அதான்..!
சரி.. சரி.. இங்கே நம்ம டிவியிலேயே பார்க்கலாம்.. என்று ஹாலில் இருந்த பிரம்மாண்ட எல்சிடியை உயிர்ப்பித்தார்கள். சரியாக அவர்கள் கார் உள்ளே நுழையும் நேரத்தை தேர்ந்தெடுத்து ஓடவிட்டார்கள். உமா சிரமப்பட்டு இறங்கும்போது அருண் அவளை அணுகும் காட்சி ஓடியபோதுதான் அவனுக்கு அபாயம் உறைத்தது..
‘’அய்யய்யோ.. திருச்சிக்காரி சிக்கவைச்சுட்டாடா..!’’
அருண் பதறினான்..
