கதை தொடர்கிறது.
என்னை சிலுவையில் அறைந்து துடிக்க துடிக்க சித்திரவதை செய்யப்போகிறார்களோ என்ற கிலியில் எனக்கு உடல் நடுக்கம் ஏற்பட்டது. என் நிலை எனக்கே பரிதாபமாக இருந்தது. என் நிலை கண்டு, இரு பெண் காவலாளிகளில் மூத்தவள் தேற்றினாள்.
"கலங்காதீர்கள் உமாஜி! அவள் ஒரு வக்கிரம் பிடித்தவள். அடுத்தவர்களை வேதனைப்படுத்துவதே அவள் வேலை. அப்படிப்பட்ட கொடுமை ஏதும் தங்களுக்கு நேராது. அமைதியாக இருங்கள்!"
நன்றி சகோதரி!. உன் பெயர்கூட எனக்குத் தெரியாது. இருந்தாலும் உன் சொற்கள் பெரும் ஆறுதலைத் தருகின்றன. இறைவன் படைத்த பெண்ணினத்தில் எத்தனை வித்தியாசங்கள். தன்னைப் போன்ற பெண்ணை வார்த்தையால் வறுத்தெடுக்கும் இன்னொரு பெண். அவள் ஏற்படுத்திய காயங்களுக்கு அன்பென்னும் மருந்திடும் நீயும் ஒரு பெண்!
என் நிலையில் தத்துவம் பேசுவது எனக்கே வேடிக்கையாக இருந்தது. பின்னர் கொஞ்ச நேரம் மூவரும் அமைதியாக இருந்தோம். என்னதான் என் முடிவு தெரிந்திருந்தாலும், அதற்காகக் காத்திருப்பது நரகவேதனையாக இருந்தது. இவர்கள் ஏன் இன்னும் காத்திருக்கிறார்கள்?
பூனைக்கண்ணி, கண*ப்பு தீயை மேலும் தூண்டிவிடுவதற்காக எழுந்து போனாள். நான் மூத்தவளைக் கேட்டேன்.
காலியா ஏன் இன்னும் எனக்கான சித்திரவதையை துவக்கவில்லை? சீக்கிரமாக சாக விரும்புகிறேன். என் பாவப்பட்ட பிறவிக்கு ஒரு விடுதலை கிடைக்கட்டும்.
"உமாஜி! தலைவர் இன்னும் வரவில்லை. அவருக்காகத்தான் காத்திருக்கிறோம். ஒருவேளை அவர் மனம் மாறி உங்களை விடுவிக்கக்கூடும். கவலைப்படாதீர்கள்!"
"சுங் வரப்போகிறானா? வந்தால் என்ன கேட்பான். மீண்டும் அதே பல்லவிதான் பாடுவான். முட்டாள். அவன் கேட்பதற்கு சம்மதம் சொல்லமாட்டேன். சம்மதிப்பதாக இருந்தால் ஏன் இவ்வளவு வேதனை? அடி, உதை, அவமானம் அனுபவிக்கப்போகிறேன்? "
பெரியவள் என்னை அனுதாபத்துடன் பார்த்தாளே தவிர வேறொன்றும் சொல்லவில்லை. சற்றுநேரத்தில் பூனைக்கண்ணியும், காலியாவும் எங்களருகே வந்து அமர்ந்தனர். பூனைக்கண்ணியின் கண்களின் இனம்புரியாத வன்மத்தைக் கண்டேன். நான் இவளை முன்பின் பார்த்ததில்லையே. ஏன் இவ்வளவு விரோதம் பாராட்டுகிறாள்?. காலியாவின் முகத்தில் குறும்பும், ஆர்வமும் தாண்டவமாடியது. என் உடல் கூசிப்போகும் வண்ணம் அந்த இருளிலும்கூட தன் கண்களால் என் உடல்முழுதும் மேய்ந்தான்.
பூனைக்கண்ணி," காலியா! இந்த தென்னிந்திய பெண்ணை எப்படி சித்திரவதை செய்யப்போகிறாய்? இவள் எத்தனை நாள்வரை தாங்குவாள்? கொஞ்சம் சொல்லேன்!" என்றாள். அவள் குரலில் சாடிசம் வழிந்தது. நான் திடுக்கிட்டு காலியா என்ன சொல்லப்போகிறானென்று கவனிக்கலானேன்.
காலியா உடனடியாக எதுவும் சொல்லாமல் புன்னகை புரிந்தான். "பச்சே. நீயே சொல்லேன். இவளை என்ன செய்யலாம் என்று நினைக்கிறாய்? நீ பெண் போராளிகளுக்கு தண்டனை கொடுக்கும் பிரிவில்தானே பணியாற்றுகிறாய்? இவள் ஆரோக்கியமாகவும், வாட்ட சாட்டமாகவும், தென்படுகிறாள். குறைந்தது மூன்று நாட்களாவது தாக்குப்பிடிப்பாள்!"
அய்யோ. மூன்று நாட்களா? அதிகபட்சம் ஒன்றிரண்டு மணிகளில் என் கதையை முடித்துவிடுவார்கள் என்று நினைத்தேனே? மூன்று நாட்கள் வேதனையையும் அவமானத்தையும் தாங்கவேண்டுமா? ஈஸ்வரா. அத்தனைநாள் துடிதுடித்து மரிக்கும் அளவுக்கு நான் செய்தபாவம்தான் என்ன? அழகாகப் பிறந்தது என் பாவமா? அடுத்தவனுக்கு என் உடலை விருந்தாக்க மறுத்தது குற்றமா? பெண்களுக்கு வரும் மாதவிலக்கு நாட்களின் வலியைக்கூட என்னால் தாங்கவியலாதே. சுருண்டு அரைப்பிணமாக கிடப்பேனே. எனக்கா இந்த அவஸ்தை மரணம்? இந்தக் கொடூரம் யாருக்குமே நிகழக்கூடாது. தவிதவித்தேன். பரிதாபமாக பெரியவளைப் பார்த்தேன்.
அவள், என் பார்வையைப் புரிந்துகொண்டு மற்ற இருவரையும் அதட்டினாள். " காலியா, பச்சே. உங்களுக்கு அடுத்தவர்களின் தவிப்பும், உணர்வும் புரியாதா? ஏன் இப்படி அரக்கத்தனமாக நடக்கிறீர்கள்? "
காலியா இளக்காரமாக அவளைப்பார்த்து சிரித்தான்." என்ன? புண்ணியாத்மா ஆகப் பார்க்கிறாயா தாண்டா? இந்த தென்னிந்திய நாயை ஏன் கொண்டுவந்திருக்கிறோம் என்று உனக்கு தெரியாதா? தலைவரின் எதிரிக்கு இரக்கம் காட்டுகிறாயா? அவருக்குத் தெரிந்தால் என்னவாகும் தெரியுமா? இவளை எங்களிடம் விடு. நீ போய் கணப்பை பார்த்துக்கொள். நாங்கள் அழைக்கும்போது வந்தால் போதும். ம்ம். எழுந்திரு!"
காலியா அதட்ட, தயங்கியவாறு தாண்டா எழுந்து போனாள். பூனைக்கண்ணி, என்னைப்பார்த்து நக்கலாகச் சிரித்தாள். எனக்கு கண்களில் நீர் முட்டியது. காலியா பூனைக்கண்ணியிடம் சொன்னான்.
"நீ சொல்லு பூனைக்குட்டி. இவளை உன்னிடம் ஒப்படைத்தால் என்ன செய்ய உத்தேசம்?"
"ம்ம் சொல்லட்டுமா? இவள் பிறப்பு உறுப்பு முழுவதையும் இறுக* தைத்துவிடுவேன். பின் இவள் வயிறு முட்டும்வரை தண்ணீர் கொடுத்து குடிக்கச்செய்வேன். பின்னர் சிறுநீர் கழிக்கமுடியாமல் இவள் கதறுவதைப் பார்த்து ரசிப்பேன்!"
ஈஸ்வரா! ஒரு பெண்ணிடமிருந்து வந்த வார்த்தைகளா இவை? சக பெண்ணின் அந்தரங்கத்தை தைக்கும் எண்ணம்கொண்ட இவள் என்ன பிற*வி? என்னைவிட 10 வயது குறைவாகத்தான் இவளுக்கு இருக்கும். ஏன் இந்த வயதில் இத்தனை வெறி? அய்யோ. என் கதி நான் நினைத்ததைவிட படுமோசமாக இருக்கும் போலுள்ளதே. நான் என்ன செய்யப்போகிறேன்?
"அப்படியா சொல்கிறாய் பூனை? ம்ம் நல்ல திட்டம்தான். இரு.. இவள் பெண்ணுறுப்பு எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்கிறேன்" என்று சொன்ன காலியா, சிறு டார்ச் லைட்டை பொருத்தினான். என் ஒரு கால் பாதத்தை முரட்டுத்தனமாக பிடித்து உயர்த்தி, டார்ச் ஒளியை என் பெண்மைச் சின்னத்தில் பாய்ச்சினான். நான் அவமானத்தின் உச்சிக்கே போனவளாக, காலை அவன் பிடியில் இருந்து விடுவித்துக்கொள்ள போராடினேன். ஆனால் காலியாவின் பிடி இரும்புப்பிடியாக இருந்தது. எனது மற்றொரு காலை நெருக்கி, தொடையிடுக்கு தெரியாமல் மூடிக்கொண்டேன். காலியாவின் ஒருகையில் என் வலது காலும், மற்றொரு கையில் டார்ச்சும் இருந்ததால், பூனையை உதவிக்கு அழைத்தான்.
"பூனை. இவளது இடதுகாலைப் பிரி. இவளது அந்தரங்கம் எனக்கு தென்படவில்லை."
பூனை காலியாவைச் சுற்றிவந்து என் இடது காலை வெடுக்கென்று இழுத்து முடிந்தவரை அகட்டினாள். என் முதுகு மரத்தோடு சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருக்க, இடதுகால் தரையோடு தரையாக இழுக்கப்பட்டு, கிட்டத்தட்ட என் இடதுபுறமாக* விரிக்கப்பட்டு பூனைக்கண்ணி இருகைகளாலும் அமுக்கிபிடித்துக்கொண்டிருந்தாள். வலதுகால் காலியாவால் செங்குத்தாக உயர்த்தப்பட்டு, என் முழங்கால் என் முகத்தில் இடிக்கும் அளவுக்கும், என் கால் என் தலைக்குமேல் போய் நான் கட்டப்பட்டிருந்த மரத்தின் மேல்பகுதியில் கால்விரல்கள் உரசும் அளவுக்கும் முரட்டுத்தனமாக பிடிக்கப்பட்டிருந்தது. என் கைகள் ஏற்கனவே காலியாவால் மரத்தில் பின்புறம் பிணைக்கப்பட்டிருந்தன. கிட்டத்தட்ட, ஒரு பொறியில் சிக்கவைக்கப்பட்டதுபோல, நான் அசைவற்றுக்கிடக்க, என் அந்தரங்கத்தை ஆராய்ந்த காலியா உதட்டைப் பிதுக்கினான்.
"பயனில்லை பூனை! இவள் உறுப்பு மிகவும் சிறியதாக இருக்கிறது. தைக்கப்படவேண்டிய பெண்ணுறுப்பின் உதடுகள், இவள் வயதுக்கும் உருவத்துக்கும் ஏற்ற முதிர்ச்சியின்றி இருக்கின்றன. நாம் ஊசியையோ, நூலையோ ஓட்டும் அளவுக்கு அவை திரட்சியாக இல்லை. இவ்வளவு சிறிய உறுப்பு கொண்ட பெண்ணை நான் பார்த்ததே இல்லை. இவளை அனுபவிக்க தலைவர் ஏன் துடிக்கிறார் என்று இப்போதுதான் புரிகிறது."
காலியா பேசிக்கொண்டே என் கால்களை விடுவித்தான். அவன் பேச்சிலிருந்து, என் அந்தரங்கம் ரணப்படப் போவதில்லை என்று அறிந்து எனக்கு நிம்மதியாயிற்று. கால்களும் விடுவிக்கப்பட்டதால், வலி குறைந்தது. முன்பு போல கால்களை மடக்கி மார்போடு அணைத்து, மேல்,கீழ் பெண்மைச்சின்னங்களையும் மறைத்தேன்.
பூனை முகத்தில் ஏமாற்றம் இழையோடியது. காலியா அவளைத் தேற்றினான்.
சோர்வடையாதே பூனை! எனது வேறு வழிமுறைகளால் இவள் கதறுவதை விரைவில் நீ கேட்டு இன்புறலாம். சரி. இவள் மீது நீ ஏன் இவ்வளவு விரோதம் காட்டுகிறாய்? அவள் பச்சைக் குழந்தைபோல இருக்கிறாள். உன்னை என்ன செய்தாள்?
ம்ம்ம் பச்சைக் குழந்தைபோல இருப்பதால்தான்! உனக்கே தெரியும். தற்போது தலைவர் உறங்குவது என்னோடுதான். நேற்று அவர் என்ன சொன்னார் தெரியுமா?
என்ன சொன்னார்?
இவளுடன் ஒப்பிட்டு என்னை மிகவும் கேவலப்படுத்திவிட்டார். எனக்கு கால்கள் மிகவும் குட்டையாம். இவள் கால்களும் தொடைகளும் மிக நீளமாகவும் திரட்சியாகவும் இருக்கிறதாம். எனக்கு மார்பும், பின்புறங்களும் இல்லவே இல்லையாம். இவளுக்கு எல்லாம் வடிவாக இருக்கிறதாம். இன்னும் எவ்வளவோ சொல்லி வெறுப்பேற்றினார். இவள் வரும் முன்பெல்லாம் என்னைபோல அழகி இல்லையென்று சொன்னவர் அவர். இப்போது இவள் அழகைப் புகழ்ந்து என்னை ஏளனப்படுத்துகிறார். இந்த நாயின் அழகு என் கண் முன்னால் அழியவேண்டும். இவள் அணுஅணுவாகத் துடித்துச் சாகவேண்டும். இவளின் அவலக்குரல் என் காதுகளில் தேனாகப் பாயவேண்டும். அந்த கதறல் என் காதுகளில் எப்போதும், தேங்கி நிற்கும் தலைவரின் ஏளன வார்த்தைகளை கரைய வைக்கவேண்டும்.
பூனை கோபமாகப் பேசிக்கொண்டே என் முகத்தில் எட்டி மிதித்தாள். அவள் மிதித்த வேகத்தில் என் தலை பின்னால் உள்ள மரத்தில் மோதுண்டது. மூக்கில் இரத்தம் கசிந்தது. வலியும், பயமும் என்னைச் சூழ்ந்தன. அப்போது யாரோ சிலர் நடந்துவரும் அரவம் கேட்டது.
சுங் வந்துவிட்டான்!.
என்னை சிலுவையில் அறைந்து துடிக்க துடிக்க சித்திரவதை செய்யப்போகிறார்களோ என்ற கிலியில் எனக்கு உடல் நடுக்கம் ஏற்பட்டது. என் நிலை எனக்கே பரிதாபமாக இருந்தது. என் நிலை கண்டு, இரு பெண் காவலாளிகளில் மூத்தவள் தேற்றினாள்.
"கலங்காதீர்கள் உமாஜி! அவள் ஒரு வக்கிரம் பிடித்தவள். அடுத்தவர்களை வேதனைப்படுத்துவதே அவள் வேலை. அப்படிப்பட்ட கொடுமை ஏதும் தங்களுக்கு நேராது. அமைதியாக இருங்கள்!"
நன்றி சகோதரி!. உன் பெயர்கூட எனக்குத் தெரியாது. இருந்தாலும் உன் சொற்கள் பெரும் ஆறுதலைத் தருகின்றன. இறைவன் படைத்த பெண்ணினத்தில் எத்தனை வித்தியாசங்கள். தன்னைப் போன்ற பெண்ணை வார்த்தையால் வறுத்தெடுக்கும் இன்னொரு பெண். அவள் ஏற்படுத்திய காயங்களுக்கு அன்பென்னும் மருந்திடும் நீயும் ஒரு பெண்!
என் நிலையில் தத்துவம் பேசுவது எனக்கே வேடிக்கையாக இருந்தது. பின்னர் கொஞ்ச நேரம் மூவரும் அமைதியாக இருந்தோம். என்னதான் என் முடிவு தெரிந்திருந்தாலும், அதற்காகக் காத்திருப்பது நரகவேதனையாக இருந்தது. இவர்கள் ஏன் இன்னும் காத்திருக்கிறார்கள்?
பூனைக்கண்ணி, கண*ப்பு தீயை மேலும் தூண்டிவிடுவதற்காக எழுந்து போனாள். நான் மூத்தவளைக் கேட்டேன்.
காலியா ஏன் இன்னும் எனக்கான சித்திரவதையை துவக்கவில்லை? சீக்கிரமாக சாக விரும்புகிறேன். என் பாவப்பட்ட பிறவிக்கு ஒரு விடுதலை கிடைக்கட்டும்.
"உமாஜி! தலைவர் இன்னும் வரவில்லை. அவருக்காகத்தான் காத்திருக்கிறோம். ஒருவேளை அவர் மனம் மாறி உங்களை விடுவிக்கக்கூடும். கவலைப்படாதீர்கள்!"
"சுங் வரப்போகிறானா? வந்தால் என்ன கேட்பான். மீண்டும் அதே பல்லவிதான் பாடுவான். முட்டாள். அவன் கேட்பதற்கு சம்மதம் சொல்லமாட்டேன். சம்மதிப்பதாக இருந்தால் ஏன் இவ்வளவு வேதனை? அடி, உதை, அவமானம் அனுபவிக்கப்போகிறேன்? "
பெரியவள் என்னை அனுதாபத்துடன் பார்த்தாளே தவிர வேறொன்றும் சொல்லவில்லை. சற்றுநேரத்தில் பூனைக்கண்ணியும், காலியாவும் எங்களருகே வந்து அமர்ந்தனர். பூனைக்கண்ணியின் கண்களின் இனம்புரியாத வன்மத்தைக் கண்டேன். நான் இவளை முன்பின் பார்த்ததில்லையே. ஏன் இவ்வளவு விரோதம் பாராட்டுகிறாள்?. காலியாவின் முகத்தில் குறும்பும், ஆர்வமும் தாண்டவமாடியது. என் உடல் கூசிப்போகும் வண்ணம் அந்த இருளிலும்கூட தன் கண்களால் என் உடல்முழுதும் மேய்ந்தான்.
பூனைக்கண்ணி," காலியா! இந்த தென்னிந்திய பெண்ணை எப்படி சித்திரவதை செய்யப்போகிறாய்? இவள் எத்தனை நாள்வரை தாங்குவாள்? கொஞ்சம் சொல்லேன்!" என்றாள். அவள் குரலில் சாடிசம் வழிந்தது. நான் திடுக்கிட்டு காலியா என்ன சொல்லப்போகிறானென்று கவனிக்கலானேன்.
காலியா உடனடியாக எதுவும் சொல்லாமல் புன்னகை புரிந்தான். "பச்சே. நீயே சொல்லேன். இவளை என்ன செய்யலாம் என்று நினைக்கிறாய்? நீ பெண் போராளிகளுக்கு தண்டனை கொடுக்கும் பிரிவில்தானே பணியாற்றுகிறாய்? இவள் ஆரோக்கியமாகவும், வாட்ட சாட்டமாகவும், தென்படுகிறாள். குறைந்தது மூன்று நாட்களாவது தாக்குப்பிடிப்பாள்!"
அய்யோ. மூன்று நாட்களா? அதிகபட்சம் ஒன்றிரண்டு மணிகளில் என் கதையை முடித்துவிடுவார்கள் என்று நினைத்தேனே? மூன்று நாட்கள் வேதனையையும் அவமானத்தையும் தாங்கவேண்டுமா? ஈஸ்வரா. அத்தனைநாள் துடிதுடித்து மரிக்கும் அளவுக்கு நான் செய்தபாவம்தான் என்ன? அழகாகப் பிறந்தது என் பாவமா? அடுத்தவனுக்கு என் உடலை விருந்தாக்க மறுத்தது குற்றமா? பெண்களுக்கு வரும் மாதவிலக்கு நாட்களின் வலியைக்கூட என்னால் தாங்கவியலாதே. சுருண்டு அரைப்பிணமாக கிடப்பேனே. எனக்கா இந்த அவஸ்தை மரணம்? இந்தக் கொடூரம் யாருக்குமே நிகழக்கூடாது. தவிதவித்தேன். பரிதாபமாக பெரியவளைப் பார்த்தேன்.
அவள், என் பார்வையைப் புரிந்துகொண்டு மற்ற இருவரையும் அதட்டினாள். " காலியா, பச்சே. உங்களுக்கு அடுத்தவர்களின் தவிப்பும், உணர்வும் புரியாதா? ஏன் இப்படி அரக்கத்தனமாக நடக்கிறீர்கள்? "
காலியா இளக்காரமாக அவளைப்பார்த்து சிரித்தான்." என்ன? புண்ணியாத்மா ஆகப் பார்க்கிறாயா தாண்டா? இந்த தென்னிந்திய நாயை ஏன் கொண்டுவந்திருக்கிறோம் என்று உனக்கு தெரியாதா? தலைவரின் எதிரிக்கு இரக்கம் காட்டுகிறாயா? அவருக்குத் தெரிந்தால் என்னவாகும் தெரியுமா? இவளை எங்களிடம் விடு. நீ போய் கணப்பை பார்த்துக்கொள். நாங்கள் அழைக்கும்போது வந்தால் போதும். ம்ம். எழுந்திரு!"
காலியா அதட்ட, தயங்கியவாறு தாண்டா எழுந்து போனாள். பூனைக்கண்ணி, என்னைப்பார்த்து நக்கலாகச் சிரித்தாள். எனக்கு கண்களில் நீர் முட்டியது. காலியா பூனைக்கண்ணியிடம் சொன்னான்.
"நீ சொல்லு பூனைக்குட்டி. இவளை உன்னிடம் ஒப்படைத்தால் என்ன செய்ய உத்தேசம்?"
"ம்ம் சொல்லட்டுமா? இவள் பிறப்பு உறுப்பு முழுவதையும் இறுக* தைத்துவிடுவேன். பின் இவள் வயிறு முட்டும்வரை தண்ணீர் கொடுத்து குடிக்கச்செய்வேன். பின்னர் சிறுநீர் கழிக்கமுடியாமல் இவள் கதறுவதைப் பார்த்து ரசிப்பேன்!"
ஈஸ்வரா! ஒரு பெண்ணிடமிருந்து வந்த வார்த்தைகளா இவை? சக பெண்ணின் அந்தரங்கத்தை தைக்கும் எண்ணம்கொண்ட இவள் என்ன பிற*வி? என்னைவிட 10 வயது குறைவாகத்தான் இவளுக்கு இருக்கும். ஏன் இந்த வயதில் இத்தனை வெறி? அய்யோ. என் கதி நான் நினைத்ததைவிட படுமோசமாக இருக்கும் போலுள்ளதே. நான் என்ன செய்யப்போகிறேன்?
"அப்படியா சொல்கிறாய் பூனை? ம்ம் நல்ல திட்டம்தான். இரு.. இவள் பெண்ணுறுப்பு எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்கிறேன்" என்று சொன்ன காலியா, சிறு டார்ச் லைட்டை பொருத்தினான். என் ஒரு கால் பாதத்தை முரட்டுத்தனமாக பிடித்து உயர்த்தி, டார்ச் ஒளியை என் பெண்மைச் சின்னத்தில் பாய்ச்சினான். நான் அவமானத்தின் உச்சிக்கே போனவளாக, காலை அவன் பிடியில் இருந்து விடுவித்துக்கொள்ள போராடினேன். ஆனால் காலியாவின் பிடி இரும்புப்பிடியாக இருந்தது. எனது மற்றொரு காலை நெருக்கி, தொடையிடுக்கு தெரியாமல் மூடிக்கொண்டேன். காலியாவின் ஒருகையில் என் வலது காலும், மற்றொரு கையில் டார்ச்சும் இருந்ததால், பூனையை உதவிக்கு அழைத்தான்.
"பூனை. இவளது இடதுகாலைப் பிரி. இவளது அந்தரங்கம் எனக்கு தென்படவில்லை."
பூனை காலியாவைச் சுற்றிவந்து என் இடது காலை வெடுக்கென்று இழுத்து முடிந்தவரை அகட்டினாள். என் முதுகு மரத்தோடு சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருக்க, இடதுகால் தரையோடு தரையாக இழுக்கப்பட்டு, கிட்டத்தட்ட என் இடதுபுறமாக* விரிக்கப்பட்டு பூனைக்கண்ணி இருகைகளாலும் அமுக்கிபிடித்துக்கொண்டிருந்தாள். வலதுகால் காலியாவால் செங்குத்தாக உயர்த்தப்பட்டு, என் முழங்கால் என் முகத்தில் இடிக்கும் அளவுக்கும், என் கால் என் தலைக்குமேல் போய் நான் கட்டப்பட்டிருந்த மரத்தின் மேல்பகுதியில் கால்விரல்கள் உரசும் அளவுக்கும் முரட்டுத்தனமாக பிடிக்கப்பட்டிருந்தது. என் கைகள் ஏற்கனவே காலியாவால் மரத்தில் பின்புறம் பிணைக்கப்பட்டிருந்தன. கிட்டத்தட்ட, ஒரு பொறியில் சிக்கவைக்கப்பட்டதுபோல, நான் அசைவற்றுக்கிடக்க, என் அந்தரங்கத்தை ஆராய்ந்த காலியா உதட்டைப் பிதுக்கினான்.
"பயனில்லை பூனை! இவள் உறுப்பு மிகவும் சிறியதாக இருக்கிறது. தைக்கப்படவேண்டிய பெண்ணுறுப்பின் உதடுகள், இவள் வயதுக்கும் உருவத்துக்கும் ஏற்ற முதிர்ச்சியின்றி இருக்கின்றன. நாம் ஊசியையோ, நூலையோ ஓட்டும் அளவுக்கு அவை திரட்சியாக இல்லை. இவ்வளவு சிறிய உறுப்பு கொண்ட பெண்ணை நான் பார்த்ததே இல்லை. இவளை அனுபவிக்க தலைவர் ஏன் துடிக்கிறார் என்று இப்போதுதான் புரிகிறது."
காலியா பேசிக்கொண்டே என் கால்களை விடுவித்தான். அவன் பேச்சிலிருந்து, என் அந்தரங்கம் ரணப்படப் போவதில்லை என்று அறிந்து எனக்கு நிம்மதியாயிற்று. கால்களும் விடுவிக்கப்பட்டதால், வலி குறைந்தது. முன்பு போல கால்களை மடக்கி மார்போடு அணைத்து, மேல்,கீழ் பெண்மைச்சின்னங்களையும் மறைத்தேன்.
பூனை முகத்தில் ஏமாற்றம் இழையோடியது. காலியா அவளைத் தேற்றினான்.
சோர்வடையாதே பூனை! எனது வேறு வழிமுறைகளால் இவள் கதறுவதை விரைவில் நீ கேட்டு இன்புறலாம். சரி. இவள் மீது நீ ஏன் இவ்வளவு விரோதம் காட்டுகிறாய்? அவள் பச்சைக் குழந்தைபோல இருக்கிறாள். உன்னை என்ன செய்தாள்?
ம்ம்ம் பச்சைக் குழந்தைபோல இருப்பதால்தான்! உனக்கே தெரியும். தற்போது தலைவர் உறங்குவது என்னோடுதான். நேற்று அவர் என்ன சொன்னார் தெரியுமா?
என்ன சொன்னார்?
இவளுடன் ஒப்பிட்டு என்னை மிகவும் கேவலப்படுத்திவிட்டார். எனக்கு கால்கள் மிகவும் குட்டையாம். இவள் கால்களும் தொடைகளும் மிக நீளமாகவும் திரட்சியாகவும் இருக்கிறதாம். எனக்கு மார்பும், பின்புறங்களும் இல்லவே இல்லையாம். இவளுக்கு எல்லாம் வடிவாக இருக்கிறதாம். இன்னும் எவ்வளவோ சொல்லி வெறுப்பேற்றினார். இவள் வரும் முன்பெல்லாம் என்னைபோல அழகி இல்லையென்று சொன்னவர் அவர். இப்போது இவள் அழகைப் புகழ்ந்து என்னை ஏளனப்படுத்துகிறார். இந்த நாயின் அழகு என் கண் முன்னால் அழியவேண்டும். இவள் அணுஅணுவாகத் துடித்துச் சாகவேண்டும். இவளின் அவலக்குரல் என் காதுகளில் தேனாகப் பாயவேண்டும். அந்த கதறல் என் காதுகளில் எப்போதும், தேங்கி நிற்கும் தலைவரின் ஏளன வார்த்தைகளை கரைய வைக்கவேண்டும்.
பூனை கோபமாகப் பேசிக்கொண்டே என் முகத்தில் எட்டி மிதித்தாள். அவள் மிதித்த வேகத்தில் என் தலை பின்னால் உள்ள மரத்தில் மோதுண்டது. மூக்கில் இரத்தம் கசிந்தது. வலியும், பயமும் என்னைச் சூழ்ந்தன. அப்போது யாரோ சிலர் நடந்துவரும் அரவம் கேட்டது.
சுங் வந்துவிட்டான்!.
No comments:
Post a Comment