மறுநாள் காலையில் என் தலைவிதியின் போக்கை எண்ணி நான் வருந்திக்கொண்டே படுக்கையில் கிடந்த வேளையில், காம்ரேட் மிக இரகசியமாக ஒரு ஆங்கிலச் செய்தித்தாளை கொண்டு வந்தாள்..
"உமாஜி, சீக்கிரம் பார்த்துவிட்டுத் தாருங்கள். உங்களைப்பற்றிய செய்தி வந்திருக்கிறது. சுங் குளியலறையிலிருந்து வருவதற்குள் நான் பேப்பரை இருந்த இடத்தில் வைத்துவிட வேண்டும்.. சீக்கிரம்..!"
செய்தித்தாளில், நான் கடத்தப்பட்ட விவரம், தலைமையாசிரியர், குதிரைக்காரனின் தகவல்களோடு வெளிவந்திருந்தது. வாட்ஸ் அமெரிக்காவிலிருந்து வந்து தன் செல்வாக்கை உபயோகித்து, அரசு நிர்வாகத்தை தேடுதல் வேட்டையில் முடுக்கிவிட்ட செய்தியுமறிந்தேன். வாட்ஸ் மேலும் வயதானவராக புகைப்படத்தில் தோன்றினார். முகத்தில் மிதமிஞ்சிய கவலை அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது கண்டு எனக்கு கண்ணீர் பீறிட்டது. கையில் கிடைத்த அபூர்வப் பொருளை தவறவிட்டு இப்போது வருந்துகிறாரே என வாட்ஸ் மீது கோபமும் வந்தது.
"இப்போது என்ன நடக்கும்? நான் காப்பாற்றப்பட்டு விடுவேனா? சுங்கின் மனநிலை என்னவாக இருக்கும்? அவன் என்ன செய்யப்போகிறான்? ஈஸ்வரா.. என்னைக் காப்பாற்றுவாயா? கைவிட்டு விடுவாயா?" என் மனதில் ஆயிரம் வினாக்கள் தாண்டவமாடின.
இயந்திரமாக செய்தித்தாளை காம்ரேடிடம் கையளித்தவாறே கேட்டேன்.. "காம்ரேட்.. என் கதி என்னவாகப் போகிறது?"
பதிலேதும் சொல்லாமல் அவள் செய்தித்தாளை எடுத்துக்கொண்டு சுங்கின் அறை நோக்கி விரைந்தாள்.சற்று நேரத்தில் திரும்பினாள்..
"உமாஜி.. நீங்கள் அணிந்திருக்கும் துணியைக் கொடுங்கள்.. இதை அணிந்துகொள்ளுங்கள்.." நான் கடத்தப்பட்ட*போது அணிந்திருந்த சுடி டாப்ஸும், டைட்ஸும். நன்கு துவைக்கப்பட்டு இருந்ததை என்னிடம் தந்தாள். என் உடலை சுற்றியிருந்த ஆறுமுழ காடாத் துணியை வாங்கிய* அவள் வெளியேற, நான் சுடியை அணிந்துகொண்டேன். இந்த நான்கைந்து நாட்களில் நான் கொஞ்சம் இளைத்துவிட்டேன் என்று சுடி அறிவித்தது.
போகும்போது காம்ரேட் சொன்னாள்.." உமாஜி.. சுங் இப்போது உங்களைச் சந்திக்க வரவிருக்கிறான்..!"
சுங் பெயரைக் கேட்டதுமே இதயம் கூண்டிலடைபட்ட பறவையாக அடித்துக்கொண்டது. என்னையுமறியாமல் என் உடல் தூண்டில் மீன் போல துடித்து நடுங்கியது. "ஈஸ்வரா.. காப்பாற்று.. அல்லது என்னை அழைத்துக்கொள்.. என் மாண்பு சீரழிய விட்டுவிடாதே..!" மனம் இறைஞ்சியது.
சற்று நேரத்தில் அந்தப் படுபாவி உள்ளே வந்தான். என் அச்சத்தை வெளிப்படுத்தாமல், நான் வேறுபக்கம் திரும்ப, சுங் பேசினான்..
"உமாஜி.. என்ன முடிவு செய்திருக்கிறீர்கள்?"
எதைப் பற்றி?
"உங்கள் பெண்மையை எனக்கு சமர்ப்பிப்பது குறித்துதான் கேட்கிறேன்.."
அதற்கான பதில் ஏற்கனவே சொல்லிவிட்டேன் என்பதாக ஞாபகம்..!
"ம்ம்ம்.. ஆனால் மறுபரிசீலனை செய்வது புத்திசாலித்தனம். இதனால் உங்களுக்கும் எனக்கும் இன்பம் கிடைக்கும். நீங்களும் நடந்தவற்றை உடலில் இருந்தும், மனதில் இருந்தும் கழுவிவிட்டு உங்கள் ஊருக்கு போய்விடலாம்.பிடிவாதம் பிடித்தாலோ, நீங்கள் நரகவேதனைப் படவேண்டியிருக்கும். தாங்கொணாத சித்திரவதைகளாலும், அவமானத்தாலும் உடலும் மனமும் நைந்துபோய், பின்னர் புத்திவந்து, "சுங்.. என்னை ஏற்றுக்கொள்.. " என்று கதறும் நிலை வரும்.. நன்கு சிந்தியுங்கள் உமாஜி..!"
நான் ஏதும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தேன்.. என் உள்ளத்தில் திகில் பரவத் தொடங்கியது. ஈஸ்வரா.. இப்படியொரு நிலை என் எதிரியென்று யாருமிருந்தால்.. அவர்களுக்குக்கூட வரக்கூடாது.. என் மௌனத்தை சாதகமாக எடுத்துக்கொண்ட சுங் மேலும் பேசினான்..
" உமாஜி.. நாங்கள் கையாளும் சித்திரவதை முறைகளில் ஒன்றைக்கூட உங்கள் பூவுடல் தாங்காது.. மலரைக் கசக்கி முகரக்கூடாது. நம் இணைவில் இருவருக்குமே இன்பம் கிடைக்க வேண்டும்.. அதுதான் நல்லது. உங்களை வலியிலும், வேதனையிலும் துடிதுடிக்கவைத்து குற்றுயிராக்கி பின்னர் அனுபவிப்பதில் எனக்கு இசைவு இல்லை. ஆனால் நீங்கள் இன்ப வேதனையில் துடிப்பதை நான் பார்க்கவேண்டும். உங்கள் சின்னஞ்சிறு பெண்மைச் சின்னத்தை என் ஆண்மை ஆக்கிரமிக்கும்போது நீங்கள் எழுப்பும் இன்ப முனகலை நான் காதாரக் கேட்கவேண்டும். என்ன சொல்கிறீர்கள்..?"
எனக்கு காதுகளில் எண்ணெயை காய்ச்சி ஊற்றியது போல இருந்தது அவன் பேச்சு. ஒரு பெண்ணிடம் இவ்வாறு பேச அவளது நிராதரவான நிலையே காரணம் என்று பட்டது.
"ப்ளீஸ்.. சுங்.. என்னை உன் சகோதரியாக நினைத்துக்கொள். . நான் மணமானவள்.. இன்னொருவருக்குச் சொந்தமானவள்.. நாங்கள் தென்னிந்தியர்கள்.. உயிரை இழப்போமே தவிர, இன்னொருவனின் படுக்கையில் கிடக்க மாட்டோம். அப்படி பெண்மையை பணயம் வைத்து, உயிர் பிழைத்தேன் என்றால், என் வாழ்நாள் முழுவதும் என் மனசாட்சி தண்டிக்கும். அது நீ செய்யும் சித்திரவதைகளைவிட பன்மடங்கு வேதனையைத் தரும். என்னை விட்டுவிடு என்றுகூட உன்னைக் கேட்கவில்லை. உன் துப்பாக்கியால் என்னைச் சுட்டுக் கொன்றுவிடு.. நிம்மதியாகப் போய்விடுவேன். எனக்கு சுகமும் வேண்டாம்.. வேதனையும் வேண்டாம்.. ப்ளீஸ்.. கருணை காட்டு.."
சுங் நக்கலாகச் சிரித்தான்.. " கையில் கிடைத்த கட்டழகியை சுட்டுவிடும் வெட்டிப்பயலல்ல நான்.. உன்னைப்போன்ற தென்னிந்திய அழகியை ஆசைதீர அனுபவிக்க வேண்டுமென்பது என் வாழ்நாள் இலட்சியங்களில் ஒன்று.. அதிலும் நீ பிரத்யேகமானவள்.. நெடுநெடு உயரம்.. நீண்ட கால்கள்.. திரண்ட தொடைகள்.. உருண்ட பின்புறங்கள்.. பெரிதுமில்லாத சிறிதுமில்லாத தொய்வுறா மார்பகங்கள்.. வெளுப்புமில்லாத கருப்புமில்லாத ரோம வளர்ச்சியற்ற சந்தன மேனி.. நொடிக்கு நூறு பாவம் காட்டும் அழகு முகம், மானைப் போன்ற மருண்ட கண்கள்.. கண் பட்டாலே சிலிர்த்துத் துடிக்கும் கட்டழகு மங்கை.. இன்னும் என் கண்ணில் சிக்காமலே கண்ணாமூச்சி ஆடிக்கொண்டிருக்கும் உன் அந்தரங்கத்தை வருடி உன்னை ஆனந்தக் கிணற்றில் தள்ளும் நேரத்தை எதிர்நோக்கியிருக்கும் என்னிடமா விடுதலை கேட்கிறாய்? முட்டாள் பெண்ணே.. எளிதில் முடியக்கூடிய விஷயத்தை ஏன் வீண்பிடிவாதத்தால் சிக்கலாக்குகிறாய்? மனசாட்சியாவது.. மண்ணாங்கட்டியாவது? தேவையில்லாமல் குழப்பிக்கொள்ளாதே.. (செய்தித்தாளைக் காட்டி) இந்த அரைக்கிழவன்தானே உன் கணவன்? இவனைவிட நான் எவ்வகையில் குறைந்தவன்?
இரண்டு வருடமாக உன் கணவன் அமெரிக்காவில் இருக்கிறான். இப்போது மீட்டப்படாத வீணை நீ என்று எனக்குத் தெரியும். திருமணமான பிறகு இந்த அதிர்ஷ்டக்கார கிழட்டுக் கபோதி, பேரழகியான உன்னை எவ்வளவு அனுபவித்திருப்பான்? ஆடிக்கொருமுறை.. அமாவாசைக்கொருமுறை அவசரம் அவசரமாக இணைந்திருப்பீர்கள்.. வா.. நான் உனக்கு முழுமையான இன்பம் என்னவென்று காட்டுகிறேன். உனக்கும் அவனுக்கும் பொருத்தமே இல்லை. தேவதை போன்ற உன்னை அடைய அந்த அரைக்கிழவனுக்கு தகுதியே கிடையாது. உங்கள் திருமணம் ஒரு இமாலயத் தவறு.
இவனைப் பேசவிட்டால் வாட்ஸை இன்னும் கேவலப்படுத்துவான் போலிருக்கவே, நான் இடைமறித்தேன்..
"போதும் சுங்.. நிறுத்து.. என் கணவர் எனக்கு அழகானவராகவும் பொருத்தமானவராகவும் தெரிகிறார். நீ எவ்விதக் கருத்தும் தெரிவிக்க அவசியமில்லை. நான் அவரை என் உயிரினும் மேலாக விரும்புகிறேன்.. அவரின் உரிமைப்பொருளான நான் ஒருநாளும் உனக்கு சொந்தமாக மாட்டேன்.. உன் விருப்பப்படி என்னை சித்திரவதை செய்து கொல்லலாம். உன் ஆசைக்கு இணங்குவது என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. துடிதுடித்து மரிக்க நான் தயார்.. உடனே என் வேதனை மரணத்துக்கு ஏற்பாடு செய். நான் கதறித் துடிப்பதைக் கண்ணால் காண்பதே உனக்கு என்னால் தரமுடிந்த* இன்பம். உன் வாழ்நாள் இலட்சியம் என்னால் ஈடேறாது. உன் இனக்கட்டுப்பாடு எனக்குத் தெரியும். என் இசைவின்றி நீ தொடமுடியாது. கைக்குக் கிடைத்தும் கட்டிலுக்கு கொண்டுபோகமுடியாமல் நீ தவிப்பதுதான் நான் உனக்குத் தரும் தண்டனை."
ஒரு விநாடி அதிர்ச்சியுற்ற சுங், " ஓ.. அப்படியா? நீ வதைபட்டுதான் வழிக்கு வருவாய் போலிருக்கிறது. அலுங்காமல் உன் அழகைப் பருக நினைத்தேன்.. ஆகாது என்று தெரிகிறது. சரி.. உன் துடிப்பை ரசித்தபின் உன்னை அனுபவிக்க எனக்கொன்றும் தடையில்லை. இதோ.. இந்த புத்தகத்தில் உனக்கு கிடைக்கப்போகும் சில சாம்பிள்கள் இருக்கின்றன. பார்த்து ரசி..!" என்றவாறே ஒரு புத்தகத்தை என் முகத்தில் விசிறி அடித்துவிட்டு வெளியேறினான்.
நடுங்கும் உள்ளத்தோடு நான் அதைப் புரட்ட முதல் படமே என் ஈரல்குலையை உலுக்கியது.. அம்மா.. என்ன கொடூரம்..?
No comments:
Post a Comment